Van 10 tot en met 13 april exposeren Alejandro Jimenez, Nout Schoonhoven, Ming Morssinkhof en Jozefine Vasse in de Sint Joriskerk in Drempt met hun expositie Not Only Dogs Chase Their Own Tail. Met deze tentoonstelling onderzoeken de vier kunstenaars de kracht van ruis en ondoorzichtigheid en wat het betekent om gedesoriënteerd te zijn.
De kerk als gebouw dient al decennialang als opzettelijke verzamelplaats; mensen komen van ver om zich te omgeven door het bouwwerk om zo samen op een afgesproken locatie en tijdstip naar antwoorden te zoeken. De vraag van deze expositie luidt: wat als je niet op zoek gaat naar de antwoorden, maar juist waarde in de vraag vindt?
Door middel van oud en nieuw werk nodigen de kunstenaars de bezoeker uit om zich te desoriënteren. Kan je de waarde van wazigheid behouden wanneer je het niet probeert te begrijpen maar er juist één mee wordt? Van vier kanten wordt in deze expositie belicht hoe ondoorzichtigheid een hulpmiddel, lens of theorie kan zijn voor het begrijpen van de wereld om ons heen.
Tijdens de expositie zijn één of meer kunstenaars aanwezig voor vragen.
Alejandro Jimenez
Door middel van een divers scala aan media, waaronder schilderkunst, beeldhouwkunst en installatie, onderzoekt Jimenez het potentieel van het creëren van nieuwe betekenis en perceptie door middel van ambivalentie. Op deze manier onderzoekt hij het intieme, zintuiglijke en affectieve potentieel dat het werken met poëzie biedt om andere vormen van kennis te produceren.
Nout Schoonhoven
Nout Schoonhoven (Nederland, 2001) verkent thema’s als transformatie en relationele zorg door middel van textiel, schilderkunst en tekst. Hij verzamelt afgedankte materialen zoals canvas en onderwerpt ze aan een opzettelijk proces van distressing. Hij ontleedt zijn materialen met de hand, ontrafelt hun vezels en legt hun materialiteit bloot. Na deze daad van deconstructie repareert hij de stof, vaak door het opnieuw te weven. In dit cyclische proces van vernietiging en zichtbare restauratie, dat hij ziet als een manier van markeren, navigeert hij door de spanningen van relationele zorg, die zowel een daad van geweld als van liefde is. Hierdoor raakt zijn werk aan een verhaal van transformatie, onderlinge verbondenheid en de doorleefde ervaring van zorg.
Ming Morssinkhof
Ming Morssinkhof is een multidisciplinaire kunstenaar gevestigd in Arnhem. In haar praktijk onderzoekt Morssinkhof manieren waarop men mentale en imaginaire ruimtes kan creëren en rekken – via schilderijen, audiowerk, en installaties. Geïnspireerd door de rijke lagen in ruis (‘noise’) en gruis (‘grain’) werkt ze om dromerige tussenstaten te visualiseren. Op dit moment gebruikt Morssinkhof de metafoor van een dichte mist om onze ambigue realiteit te navigeren en bevragen.
Jozefine Vasse
Jozefine Vasse is een kunstenaar gevestigd in Amsterdam. In haar kunst – voornamelijk videowerk en installatie – is ze bezig met humor als manier om verschillende manieren van denken te onderzoeken. Als een clown benadert ze haar kunstpraktijk, met de error als uitgangspunt. In haar video’s zijn vaak dierlijke karakters als wormen, vliegen of slakken te zien die op zoek zijn naar verschillende manieren om structuren omver te werpen.
